روانشناسی مثبت نگر یک رویکرد درمانی در روانشناسی است که بجای تمرکز بر علت ها و پیگیری نقاط منفی بر نقاط قوت و مثبت فرد تاکید می کند ولی این درمان استثنائی دارد و برای افراد خودشیفته مناسب نیست زیرا تاکید بر نقاط قوت در افراد خودشیفته موجب اغراق در ویژگی های این افراد و تشدید خودشیفتگی میشود.
در این نوشته مدنظر داشتم این استثنا روانشناسی مثبت را به موازات سیاست و قدرت طلبی قرار دهم؛ عموما در عالم سیاست افراد قدرت طلب و متهور زمام امور را بدست دارند و شاید بدین سبب است که وقتی یک فرد با ویژگی شخصیتی قدرت طلبی در موضع قدرت هم قرار می‌گیرد مشکلات بجای کاهش، شیب افزایشی به خود می‌گیرد زیرا فرد قدرت طلب توان دیدن بسیاری از مسائل را از دست می دهد و همان جایگاه قدرت است که او را شیفته خود کرده است؛ البته که قدرت طلبی حد و اندازه دارد و محدود به سیاست هم نیست و در تمام حوزه ها از خانواده و جامعه و مشاغل و … می تواند وجود داشته باشد اما همانطور که درمان مثبت نگر برای یک آدم خودشیفته مناسب نیست زیرا نشانگان او را بجای بهبود تشدید می کند، قدرت هم برای فرد دارای عقده قدرت طلبی مناسب نیست و چنین است که بسیاری از افرادی که می توانند گره های بیشتری را باز کنند همواره با انفعال، زمام را به قدرت طلبان واگذار می کنند و اینچنین سیر جهان میگذرد.
