✍️✍️امین توحیدی
اگر به زندگی خود نگاهی بیندازیم در می یابیم گفتمان مبتنی بر نتیجه گرایی چقدر در وجود ما نهفته است؛ بگذارید اثر این گفتمان را با کمک جملاتی موشکافی کنیم؛
من ورزش میکنم تا….
من درس میخوانم تا…
من به موسیقی گوش میکنم تا…
این «تا»مهر محکمی است بر نتیجه خواهی ما از این چیزها و هزاران چیز دیگر انگار ما تماما برای آنچه بعد از «تا» می‌آید تلاش می‌کنیم و خودمان را به اینور و آنور می زنیم انگاری می‌گوییم من ورزش میکنم تا سالم باشم یا شاداب باشم و نمی گوییم من ورزش میکنم همین یا وقتی می‌گوییم من به موسیقی گوش میدهم تا آرامش پیدا کنم یا شاد شوم انگار همیشه باید یک «تا» در همه جملات ذهن ما باشد و نقش ایفا کند و بدون آن راه به جایی نمی بریم و این میشود که وقتی به بعد از «تا»های زندگی خود نمی رسیم و یا برعکس آنچه در ذهن خود متصوریم رقم می خورد خود را در درون میزنیم.
آری به «تا» فکر نکن از فرایند هر چه هست لذت ببر
ورزش کن برای خود ورزش
درس بخوان برای خود درس خواندن
به موسیقی گوش کن برای خود موسیقی گوش کردن
نه توقع از خودت ایجاد کن و نه توقعات را بالا ببر و مراقب هر تایی که پس هر کاری می گذاری باش…
