✍️✍️امین توحیدی
بسیاری از مراجعان در پذیرش سرنوشت خود در این گیتی با چالش روبرو می‌گردند؛
از این رو میتوان گفت بدون اختیار و در خانواده و جامعه و با ویژگی هایی منحصر به خودمان در این هستی زاده میشویم که بخواهیم و نخواهیم این شرایط به هرگونه و هر کیفیتی که هست بر ما تحمیل شده است و اختیاری در انتخاب این شرایط اولیه وجودی، وجود نداشته است؛
حال این شرایط، خوب یا بد تحمیل شده است و باید آن را پذیرفت، نه از بابت اینکه در این هستی مختار نیستیم بلکه از این حیث که با تحمیل، زاده شده‌ایم و چارچوبی بر فرد دیکته شده است که خارج شدن از این چارچوب بطور کامل در بُعد تمام ساحتی اصلاً امکان پذیر نیست و قدرت اختیار انسان، چارچوب فعلی را تنها در محدوده‌ای معین و تنها در یکسری ابعاد و ساحت ها تغییر می‌دهد و این یعنی ما دگرگونی نداریم بلکه تغییر داریم و تغییر هم در ابعادی و نه در همهء ابعاد داریم.
از این رو مختار بودن انسان، تنها کلید تغییر این چارچوب، در همین ابعاد محدود است؛ به نوعی ما میتوانیم فرم این چارچوب را و نه کل آن چارچوب را عوض کنیم؛ از همین رو میتوان این تغییر فرم را در محدوده ای در نظر گرفت که شرایط تحمیلی اولیه بسیار در کیفیت و میزان مختار بودن انسان موثر است.
اختیار انسان نباید توهم تغییر را ایجاد کند که توهم تغییر، موجب عدم تغییر شرایط است ولی پذیرش واقعیت تغییر، موجب تغییر است؛ به عبارتی توهم تغییر، انتظار تغییر، در ابعادی است که قابل تغییر نیست و واقعیت تغییر، پذیرفتن تغییر در چارچوب قابل دسترس انسان با توجه به محدودیت هایش است.
